سپند امیرسلیمانی: در حوزه توان‌یابان متأسفانه در جامعه کاستی‌های فراوانی وجود دارد
بازیگر فیلم سینمایی «هزارپا» و سریال «شب‌های برره» معتقد است در حوزه افراد دارای معلولیت کاستی‌های بسیاری وجود دارد.
سپند امیرسلیمانی بازیگر شناخته شده سینما و تلویزیون درباره اقداماتی که می‌توان در حوزه توان‌یابان انجام داد به ستاد خبری پنجمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم پرواز گفت: به نظرم خیلی بیشتر از حدی که ما نسبت به مشکلات افراد توان‌یاب در ذهن‌مان داریم باید به این قشر رسیدگی شود، تصور کنید کسی که به هر دلیل معلولیت روی ویلچر است و می‌خواهد از یک پیاده‌رو در سطح شهر عبور کند با چه سختی‌هایی مواجه می‌شود. در واقع در بسیاری از نقاط شهر چنین چیزی اصلاً تعریف نشده است.
وی افزود: بخش دوم این ماجرا نیز به این برمی‌گردد که در جامعه فعلی ما مگر شرایط برای افراد سالم ایده‌آل و مطلوب است. ما بارها در اخبار و جراید خوانده‌ایم که مثلاً به دلیل غیر استاندارد بودن معابر، پل هوایی یا هر چیز دیگری سوانح مختلفی برای شهروندان‌مان رخ داده است. با شرایط موجود چطور می‌توان انتظار داشت زندگی در پایتخت و شهرهای دیگر برای توان‌یابان بدون مشکل باشد.
این بازیگر در ادامه با اشاره به فرهنگ‌سازی درست برای مردم در زمینه رسیدگی به مشکلات افراد دارای معلولیت خاطرنشان کرد: یکی از اقدامات مهمی که طی چند ماه اخیر در این زمینه رخ داد روایت فیلم‌های سینمایی توسط خانم گلاره عباسی برای نابینایان است که به نظرم در نوع خود جای قدردانی و تشکر بسیار دارد. زمانی ارزش این کار مشخص می‌شود که متوجه می‌شویم تأسیس این موسسه تنها توسط یک شخص صورت گرفته و از سوی دولت و دولتمردان برای توسعه آن حمایت چندانی نشده است. دولت در زمینه فرهنگ‌سازی برای افراد دارای معلولیت نواقص فراوانی داشته که امیدوارم در دولت جدید به این قشر نیز توجه بیشتری صورت بگیرد.
بازیگر سریال «در حاشیه» درباره استفاده از توانایی‌های کشف نشده از توان‌یابان نیز گفت: متأسفانه در جامعه ما اینطور جا افتاده که معلولیت، محدودیت است. به نظرم اگر فردی از پا فلج است و قادر به انجام فعالیت‌های فیزیکی نیست دلیل نمی‌شود در فعالیت‌های هنری و اجتماعی دیگر موفق نباشد. همیشه و در هر موقعیتی می‌توان از قابلیت‌های دیگر افراد به بهترین شکل ممکن استفاده کرد به شرطی که همت انجام این امر وجود داشته باشد.
امیرسلیمانی با اظهار تأسف از فراموش شدن بازیگران دارای معلولیتی که از آنان تنها برای ایفای یک نقش خاص استفاده می‌شود، اظهار داشت: در طول تاریخ سینما نقش‌هایی هستند که کارگردانان بنا به شرایط خاص فیلمنامه و برای باورپذیرتر شدن هر چه بهتر این کاراکترها، از افراد توان‌یاب بهره می‌برند که بسیار نیز حرفه‌ای و درست است. اما معتقدم وقتی در چنین شرایطی فردی را وارد سینما می‌کنیم، نباید بعد از اتمام کار وی را به حال خود رها کنیم. نمونه‌های از این دست بسیارند بازیگرانی که با ایفای یک نقش خاص به فراموشی سپرده شده‌اند و این خوب نیست. اگر چه تجربه نشان داده با توجه به بی‌رحمی این حرفه چنین اتفاقاتی برای همه بازیگران قطعاً پیش می‌آید، اما به نظرم می‌توان از وقوع آن حداقل برای این قشر تا حدودی جلوگیری کرد.
وی در پایان با ذکر خاطره‌ای جالب درباره یکی از مشکلات بازیگران در سر صحنه فیلمبرداری گفت: به طور معمول وضعیت سینما برای بازیگران شبیه به هیچ کجای دنیا نیست حال اگر فرد دچار معلولیت هم بخواهد در این سینما فعالیت داشته باشد برایش خیلی سخت و طاقت‌فرسا خواهد بود. یادم می‌آید در یکی از پرو‌ژه‌های سینمایی که در خیابان کار می‌کردیم موقع صرف ناهار غذای عوامل از طریق یک پیکان قدیمی به سر صحنه آمد. حالا بماند که همان غذا را باید در کنار خیابان و روی جدول می‌خوردیم! به محض باز کردن در صندوق عقب این پیکان مردمی که از گوشه و کنار نظاره‌گر فیلمبرداری بودند به خیال نذری بودن غذا به سمت ماشین آمدند و تمامی غذاها ظرف چشم بر هم زدنی تمام شد! اتفاقاتی از این دست بسیارند و فرصت بازگو کردن آنان نیز کم! در سینمایی که به تازگی بندی به قراردادها اضافه شده که در صورت ابتلای بازیگر یا عوامل به ویروس کرونا، بدون پرداخت دستمزد با آن فرد قطع همکاری خواهد شد نمی‌توان انتظار حمایت از دیگر قشرهای جامعه را داشت.
