«ابزارهای دسترسپذیری» زندگی روزمره را برای افراد دارای معلولیت آسانتر میکنند. هدف از دسترسیپذیرسازی برای ناشنوایان ارتقای استقلال و آزادی در عمل بیشتر است تا بتوانند به شیوهای منصفانه و عادلانه در جامعه زندگی کنند.
بهعنوانمثال، برای دسترسی ناشنوایان به فیلم و سریال لازم است با درج زیرنویس و یا استفاده از مترجم زبان اشاره، اطلاعاتی را که از طریق صدا منتقل میشود، به ناشنوا منتقل کرد. تنها استفاده از زیرنویس باعث نمیشود که به طور کامل فیلم و سریال برای ناشنوا مناسبسازی شود، زیرا باید تنوع را در جامعهی ناشنوایان در نظر گرفت. بخشی از افراد ناشنوا سواد خواندن و نوشتن به فارسی را ندارند و ترجیح میدهند که از زبان اشاره استفاده کنند.
افراد ناشنوا و کمشنوایی که به وسیلهی زبان شاره ارتباط برقرار میکنند، اغلب به زبان نوشتاری فارسی مسلط نیستند؛ بنابراین زیرنویسها دسترسپذیری لازم برای ایشان را فراهم نمیکنند. در این شرایط بهتر است از یک مترجم برای فیلم، سریال یا هر نوع دیگری از محتوای تصویری و صوتی استفاده کرد.
فیلم، سریال و ویدئو در حال حاضر بخشی جداییناپذیر از زندگی انسان امروز است. ما انواع محتواهای تصویری را در تلفن همراه، رایانه و تلویزیون تماشا میکنیم و سخت است که روزی را بدون آنها سپری کنیم، حتی اگر استوری اینستاگرام باشند!
گرچه تقاضا برای مناسبسازی تمام برنامههای تلویزیون کار دشواری است، اما میتوانیم دسترسیپذیرسازی را از محتواهایی که خودمان تولید میکنیم شروع کنیم.
ویدئو نسبت به متن ابزار مؤثر و قویتری برای برقراری ارتباط با ناشنوایان است. چون در انتخاب زیرنویس و مترجم یا لبخوانی اختیار بیشتری دارند. ناگفته نماند که ناشنوایان بسیار بصریاند.
مناسبسازی فیلم، سریال و ویدئو برای ناشنوایان «نه گفتن به تبعیض» و بهنوعی «رعایت حقوق شهروندی» آنان است. این در حالی است که استاندارد و روش خاصی برای دسترسیپذیرسازی محتوا وجود ندارد، اما موارد دیگری وجود دارد که اهمیت این موضوع را تقویت میکند.
بهعنوان بخشی از جامعه، بیش از هر زمان دیگر باید به این فکر کنیم که فضاهایی را که بخشی از آنها هستیم برای سایر همنوعانمان از جمله افراد دارای معلولیت دسترسپذیرتر کنیم. کافی است دسترسپذیری را از محیط کار و زندگی خودمان شروع و به سایر فضاها تسری دهیم، تا بهاتفاق در جامعهای فراگیر و منصفانه زندگی کنیم.